In juni 2020 werd het boek van Anton de Kom, Wij slaven van Suriname (in 1934 gepubliceerd) opgenomen in de Canon van Nederland. Hierbij gaf de Nederlandse staat  toestemming dat dit boek gebruikt worden ten behoeve van het geschiedenis onderwijs in Nederland.

Waarover ging het boek? 

Het was het eerste boek waarin de Surinaamse geschiedenis beschreven werd vanuit antikoloniaal gezichtspunt, door een afstammeling van slaaf gemaakte die de gevolgen van de koloniale overheersing aan den lijve had ondervonden.

Wie was de schrijver, Anton de Kom?

Anton de Kom is een Surinaamse antikoloniale schrijver, activist en verzetsheld. In de jaren dertig werd hij verbannen uit Suriname. Hij schreef onder meer voor de illegale krant De Vonk. Tijdens de Tweede Wereldoorlog sloot De Kom zich aan bij het verzet tegen de Duitse bezetting. In augustus 1944 werd hij gearresteerd. De Kom overleed op 24 april 1945 in concentratiekamp in Duitsland.

Anno 2020 staat Anton de Kom op de Nederlandse Bestseller lijst!

Op 31 januari 1934 publiceerde uitgeverij Contact, Anton de Kom zijn meesterwerk Wij slaven van Suriname, een persoonlijke, literaire en algemene geschiedschrijving en een felle aanklacht tegen racisme en uitbuiting. Na de Tweede Wereldoorlog was Wij slaven van Suriname lang niet of moeilijk verkrijgbaar. In de jaren zestig werd het herontdekt door studenten van de Surinaamse Studenten Unie. Diverse organisaties en activisten zetten zich sindsdien in voor zijn intellectuele nalatenschap. En in juni 2020, 86 jaar later komt het boek binnen op nummer 30 van de Nederlandse Bestsellerlijst!

De canon van Nederland

De canon werd in 2006 ingesteld en verdeeld in 50 thema’s die een chronologische  samenvatting geeft van de geschiedenis van Nederland. Dit enige boek van de Anton de Kom, staat als schrijver van 1934 in de canon, tussen bekende schrijvers van Nederland.

Tania van Velthuizen is de eigenaar en manager van Pejego Tours. Ze is geboren en getogen in Suriname. Ze studeerde Surinaamse rechten en houdt van reizen. Voordat ze naar Europa ging, werkte ze bij het ministerie van Regionale Ontwikkeling, dus bezocht ze elk stukje Amazonewoud. In die tijd werd ze verliefd op alles wat het te bieden had, inclusief de indianen en de marrons, de fauna en flora. Ze schreef ook een boek over de landrechten van Inheemsen en de afstammelingen van de Marrons.

Uit: www.waterkant.net/7-15-2020